Türkiye Ekonomisi

Dünya Ekonomisi

Osmanlı Ekonomisi

Finansal Ekonomi

İşletme Ekonomisi

Hizmet Ekonomisi

Kalkınma Ekonomisi

Tarım Ekonomisi

Borsa ve Yatırım

Ekonomi Sözlüğü

Ekonomi Ders Notları

Ekonomi Düşünürleri

Genel Ekonomi Soruları

Özel İstatistik Arşivi

Özel İktisat Konuları

Açık Öğretim İktisat

Ekonomi Kurumları

Kamu Yönetimi

Kamu (Devlet) Maliyesi

Sigortacılık Konuları

Türkiye İktisat Tarihi

Yeraltı Ekonomisi

Kredi Kartı Piyasası

Gelişmekte Olan Ülkeler

Finansal Piyasalar

Kent Ekonomisi

Liberalizm

Forex Piyasaları

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Finansman Bonoları

Finansman bonosu (commercial paper), işletmenin kısa süreli fon ihtiyaçlarını karşılamak için, genellikle anonim ortaklık statüsündeki büyük firmalar, bankalar ve diğer finansal kuruluşlar tarafından çıkarılıp ihraç edilen borç senetleridir. Tanınmış güvenceli işletmeler ve bankalar çıkardıkları bu borç senetleri yada bonoları piyasaya sat­mak suretiyle kısa süreli fon ihtiyaçlarını karşılamaya çalışırlar.

Finansman bonoları A.B.D'ninde yaygın biçimde kullanılmakta olup geri ödeme süreleri en fazla 9 aydır (1), Türk para piyasasına ise, 1986 yılında girmiştir. Ülkemizde finansman bonosunu Sermaye Piya­sası Kurulu izniyle ancak anonim şirketler çıkarabilir ve süreleri 90 günden az ve bir yıldan fazla olamaz (2).

Finansman bonolarında kupür büyüklüğü, halka arz edilenlerde en az 1 milyon lira, halka arz edilmeden yapılacak satışlarda 100 milyon lira olarak belirlenmiştir. Bononun taşıdığı bedel, anapara ve faizi de içermektedir.

Forfaiting Nedir, Forfaiting İşlemleri

Forfaiting sözcüğü, hakların teslimi yada el değiştirmesi anlamına gelen Fransızca "a forfait" sözcüğünden gelmektedir. Bir ihracat fi­nansman yöntemi olan forfaiting, bir ihracatçının yapmış olduğu vadeli satıştan doğan belgelenmiş alacakların forfaiter denilen bir finansal kuruluş tarafından satın alınması (iskonto edilmesi) işlemidir. Alacağın satıcısı ihracatçıya "forfaitist" ve bu alacağı satın alan bir banka yada uzman kuruluşa "forfaiter" denir. Forfaitinge konu olan alacaklar, genellikle poliçe yada borç senedi (bono) biçiminde bir senede bağlanmış alacaklardır. 

Forfaiting de, factoring gibi borcun ödenmeme riskinin forfaiter tarafından üstlenildiği ve alacağın devralındığı diğer bir fon sağlama yöntemidir. Bununla beraber her ikisi arasındaki en önemli farklılıklar şunlardır:

1.   Factoring kapsamına her türlü ticari alacağın satın alınması girmesine ve kısa vadeli fon sağlama aracı olmasına rağmen; forfaiting de, sadece ihracattan doğan kısa ve uzun süreli alacakların satın alınması söz konusudur. Forfaiting finansmanında süre, altı ayla altı yıl arasında değişmektedir. Alacağını peşin ödeme ile tahsil eden ihra­catçı, forfaitere olan borcunu yada forfaiterin açtığı indirimli krediyi altışar aylık taksitlerle    geri ödemektedir.

2.   Forfaitingde alacağı satın alan forfaiterin üstlendiği risk, factoringdeki riskten daha fazladır. Çünkü ihracatta alacakların tahsil edilmemesi, faiz ve kur farklılığı gibi ilave riskler söz konusudur.

 

 

Anasayfa - İktisat - Makale - Ekonomi - Borsa - İstatistik - Türkiye Ekonomisi - Ekonomi Sözlüğü - Gizlilik Politikası

Sağlık Bilgileri