İktisat Politikası, İktisat Politikaları ve İktisatçılar

iktisatçılar iktisat politikasını her şeyden önce politikacılara danışmanlık yaparak dolaysız biçimde etkilerler. İktisatçıların iktisat politikasındaki dolaysız rollerini değerlendirirken, iktisatçıların herkesin çıkarına olduğu iddiası ile ileri sürdükleri orijinal görüşleri ihtiyatla karşılamak gerekti­ğini burada vurgulamak gerekir. Bu hususun önemli bir örneği, 1980 yılında ABD bakanı olan Ronald Reagan'a seçim döneminde bir grup iktisatçı tarafından önerilen ve Reagan başkan olduktan sonra. fiilen uygulanan gelir vergisi hadlerinin düşürülmesidir. 

Başkan Reagan'a aday iken gelir vergisi hadlerinin düşürülmesini öneren iktisatçılara göre, gelir vergisi hadleri düşünce, kişiler çalışma karşılığında daha çok gelir elde edecekler ve bu da kişileri daha fazla çalışmaya teşvik edecek ve böylece üretim hacmi gelir düzeyi artacaktır. Gelir düzeyindeki bu artış sonucunda da, vergi hadlerinin düşmesine rağmen vergi gelirleri artacaktır. Hem kişilerin vergi yükünü azaltmayı hem vergi gelirlerini arttırmayı teklif eden ve dolayısıyla da maliyetsiz yararlar vaat eden bu öneri ABD'de 1980 yılından sonra uygulanınca, vergi gelirleri bir çok iktisatçının öngördüğü gibi artmak yerine ciddi biçimde düşmüş ve durum hükümetin harcamalarını giderek artan bir biçimde borçlanarak finanse etmesine iç borçların artmasına yol açmıştır.  

iktisatçılar iktisat politikasını sadece politikacılara danışmanlık yaparak dolaysız biçimde etkilenmezler. iktisatçılar iktisat politikasını politika­cıların düşüncelerini gerçekleştirdikleri araştırmalarla ve yazdıkları eserlerle dolaylı biçimde de etkilerler. iktisatçıların iktisat politikasındaki rollerini değerlendirirken unutulmaması gereken bu önemli husus, J. M. Keynes tarafından Genel Teori' de aşağıdaki cümlelerle vurgulamıştır:

iktisatçıların ve politikacıların doğru veya yanlış görüşleri genelde düşünüldüğünden daha etkilidir. Aslında dünyayı yöneten başka bir şey yoktur. kendinin entelektüel etkilerden oldukça uzak olduğuna inanan pratik bir kışı: aslında geçmişteki bir iktisatçının esiridir. Havada sesler işiten yönetimdeki deli adamlar, çılgınlıklardı bir kaç yıl önceki ikinci sınıf bir akademisyen yazardan alırlar.