Türkiye Ekonomisi

Dünya Ekonomisi

Osmanlı Ekonomisi

Finansal Ekonomi

İşletme Ekonomisi

Hizmet Ekonomisi

Kalkınma Ekonomisi

Tarım Ekonomisi

Borsa ve Yatırım

Ekonomi Sözlüğü

Ekonomi Ders Notları

Ekonomi Düşünürleri

Genel Ekonomi Soruları

Özel İstatistik Arşivi

Özel İktisat Konuları

Açık Öğretim İktisat

Ekonomi Kurumları

Kamu Yönetimi

Kamu (Devlet) Maliyesi

Sigortacılık Konuları

Türkiye İktisat Tarihi

Yeraltı Ekonomisi

Kredi Kartı Piyasası

Gelişmekte Olan Ülkeler

Finansal Piyasalar

Kent Ekonomisi

Liberalizm

Forex Piyasaları

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Satın Alma Gücü Paritesi Nedir (PPP)

The Economist dergisi tarafından ayda bir yayınlanan Big Mac Endeksi, PPP’nin anlaşılması için en iyi örneği oluşturuyor. 1986 yılında farklı ülkelerin para birimlerinin birbirine olan oranlarını gözlemek amacıyla oluşturulan Big Mac endeksi, 1 Amerikan Dolarının tüm ülkelerde aynı satın alma gücüne sahip olduğunu varsayıyor. PPP’yi savunanlar, uzun dönemde her ülkenin para birimlerinin aynı miktarda mal alacak şekilde dengeleneceğini bekliyorlar.

Yalnızca hamburger ile sınırlı olmayan Satın alma Gücü Paritesi (Purchasing Power Parity - PPP) farklı ülkelerin nisbi satın alma gücünün ölçümü anlamına geliyor. Farklı ülkelerdeki aynı malların fiyatlarının genellikle Amerikan Doları’na çevrilmesi ile ölçülüyor. Bu kuramın ardında yatan gerekçe; malların ucuz olduğu ülkelerden daha pahalı olduğu ülkelere ihraç edilmesidir. Bu koşullarda bir mal ucuz olduğu ülkeden satın alınacak ve pahalı olduğu yerde satılarak kazanç sağlanacaktır.

Örneğin; petrol fiyatı döviz oranına dönüştürüldüğünde Amerika ve İngiltere’de aynı ise ortada bir arbitraj kazancı olmaz. Ekonomistler bu duruma “Tek Fiyat Yasası” adını veriyorlar.

Tek Fiyat Yasası, basitçe döviz oranının; mal başına pound fiyatının mal başına dolar fiyatına bölünmesi sonucuna eşit olması gerektiğini ifade ediyor. Bu aşağıdaki biçimde gösterilebilir;

(dolar/pound) = (dolar/mal) / (pound/mal)

Tek Fiyat Yasası; arbitrajı engelleyen ulaşım, zaman gecikmeleri ve ticareti kısıtlamalar nedeniyle tüm mal ve hizmetler için geçerli olmuyor. Tek Fiyat Yasası için en iyi örnek olarak değerinin çok küçük bir oranını temsil ettiği Altın gösteriliyor. Mükemmel ikameleri olmayan mallar ve ithal ile ihraç edilmesi güç olan mal ve hizmetler için Tek Fiyat Yasası zayıf bir tanımlama olarak kabul ediliyor.

Kaynak: Doç. Dr. Sadi Uzunoğlu

 

 

Anasayfa - İktisat - Makale - Ekonomi - Borsa - İstatistik - Türkiye Ekonomisi - Ekonomi Sözlüğü - Gizlilik Politikası

Sağlık Bilgileri