Sendikaların Kuruluş Amaçları 

Sendikaların amaçlan da sendika hizmetleri arzını etkileyen bir başka unsurdur. Bu amaçlan genelde daha yüksek ücret artışı sağlamak, sendika üyesi işçilerin sayısını arttırmak ve sendikanın net gelirini maksimize etmek şeklinde sıralamak mümkündür.  

Kanuni Yapı ve Sendikaların Önemi

Sendikalar kuruluş ve faaliyetleri kanunlara bağlı olan organizasyonlar olduğundan, sendikalann faaliyetlerini yürüttükleri kanuni yapı da sendikal hizmetlerin arzını önemli ölçüde değiştirebilmektedir. Sendikal haklan kısıtlayıcı bir kanuni yapı içinde sendikalann etkin olmalan beklenemeyeceğinden, sendikal hizmetler arzı bu durumdan olumsuz bir biçimde etkilenecektir, öte yandan sendikalaşmayı daha kolay hale getiren kanunlar sendikal hizmetlerin arzını arttıncı yönde rol oynamaktadır. Örneğin ABD'de New Deal programının uygulanması ile birlikte sendikalı işçi sayısı 1935 yılında 3,7 milyondan, 1937 yılında 8,9 milyona, 1948 yılında ise yaklaşık 15 milyona yükselmiştir. Bu artışı sağlayan unsurlann başında kuşkusuz sendikalaşmayı daha kolaylaştıran Wagner Kanununun (Wagner Act) 1935 yılında yürürlüğe girmesi olmuştur. 

Sendikal faaliyetlerin sınırlannı belirleyen kanuni yapının ülkenin ekonomik ve politik sisteminden ve gelişmişlik düzeyinden ayn olması düşünülemez. Aralannda farklılıklar bulunmakla birlikte ABD ve Avrupa ülkelerindeki sendikalar, gelişmekte olan ülkelerdeki sendikalar ile kıyaslandıklarında, birbirlerine bir hayli benzer görünmektedirler. Piyasa ekonomisi ile yönetilen gelişmiş ülkelerdeki sendikalar hükümetlerden, siyasi partilerden ve dini guruplardan bağımsız olmalan nedeniyle hür sendikalar olarak nitelendirirler. Kuşkusuz bu ülkelerdeki sendikalar siyası partilerle, özellikle sosyalist partilerle yakın ilişki içindedirler. Bununla birlikte, Avrupa'daki sendikalar kendilerini siyasi partilerin kararları ile bağlı görmezler ve özellikle ücret kontrolleri konusunda aralarında önemli görüş farklılıkları vardır. Bu ülkelerde ekonomik sistem doğal olarak kanuni yapıya da yansımış, sendikalaşmayı engelleyen unsurlar kanunlar yoluyla minimuma indirilmiştir. 

Öte yandan gelişmekte olan ülkelerde sendikaların siyasi partilerden ve hükümetlerden bağımsız olmadıkları görülmektedir. Bu ülkelerde hükümetler sanayileşme için önemli olan sermaye ve dış borçlar gibi hizmetleri sunan nispeten güçlü kuruluşlardır. Bu ülkelerde liderler sendika liderlerini, içinde kanunların da yer aldığı çeşitli araçlarla kontrol altında tutmaktadırlar. Örneğin, Brezilya'da 1937-1945 yıllan arasında Getulio Vargas'ın totaliter rejimi esnasında sendikalar yapılan bir kanunsal düzenleme ile Çalışma Bakanlığı'nın kontrolüne bağlanmış, bu durum Vargas yönetimi devrildikten sonra da devam etmiştir⁴³. Pakistan'da ise liderler endüstriyel kalkınma için grevlerin minimuma indirilmesi fikrinden hareketle sendikalann politik açıdan tarafsız olmalannı kanuna bağlamışlardır. Ülkemizde ise, bilindiği gibi, hükümetler özellikle ara rejimler esnasında sendikal faaliyetleri çeşitli kanunlar vasıtasıyla ciddi biçimde etkilemişlerdir. 

Diğer totaliter rejimlerde olduğu gibi sosyalist rejim ile yönetilen ülkelerde de sendikalar bağımsız bir hareket olarak ortaya çıkamamış, sosyalist sistemin kuruluşu için başlangıçta bir katalizör rolünü üstlenmekle birlikte sonradan faaliyetleri kanunlarla aynntılı bir biçimde sınırlandırılmıştır. Bu ülkelerde sendikal faaliyetlerin en önemli unsuru olan ücret oranlannın tespiti konusunda sendikalara danışılmakla birlikte bu konuda nihai karar merkezi otorite tarafından verilmiştir