Sendikaların Sosyal ve Politik Amaçları 

Toplu pazarlık her ne kadar sendika çabalarının odak noktası olmakta ise de, sendikalar aynı zamanda politik faaliyetler içinde de bulunurlar. Devletin iş piyasalarında düzenleyicilik görevi olduğu göz önüne alındığında, politik faaliyette bulunarak sendikalar işgücünün yararına olan kanunların yürürlüğe konulmasında etkili olmak gibi stratejik bir amacı gerçekleştirmeye çalışırlar, işgücünün yararına olan kanunların yürürlüğe girmesi ve uygulanması doğrudan veya dolaylı olarak sendikaların amaçlan ile ilgili pek çok alanı kapsamaktadır. Sendikalar organize olmamış işçilerin organize olmalarını mümkün kılan ve yeni ve güçsüz sendikaların korunmasını sağlayan kanun ve yönetmeliklerin kabulünü sağlamaya çalışırlar. Devletin kanun ve yönetmelikler yolu ile sağlayacağı bu yardım sendikaların organize olma maliyetlerini azaltarak veya sendikalı işgücü talebini teşvik ederek sendikaların pazarlık güçlerini desteklemektedir. Sendikaların açıkça görülebilen politik amaçlan arasında asgari ücret uygulaması, sağlık ve güvenlik kanunları, devlet tarafından yönetilen işsizlik sigortası ve sosyal güvenlik programlan, iş kazaları ve emeklilik ile ilgili düzenlemeler, grev yapma hürriyeti gibi amaçlar sayılabilir. Sendikaların politik amaçlarının altında yatan unsur ekonomiyi maksimum sayıda istihdam imkanlarını sağlayacak şekilde yüksek düzeyde tutmaktır. Sendika liderleri, bir gurup olarak, devletin mali politikaları ve kamu harcamaları düzeyinin ekonominin tekerleklerini dengede tutan unsurlar olduğuna inanırlar. Bu açıdan resesyon dönemlerinde hükümetin ekonomiyi düşüşten koruyacak araçlara sahip olduğunu düşünürler. Sendikalar ekonominin yükselme devrelerinde toplu pazarlığa daha fazla önem verirlerken, resesyon devrelerine politik kararlar üzerinde etkili olmaya çalışırlar. Bundan dolayıdır ki ekonominin gerileme devrelerinde sendikalar genelde aktif-saldırgan politika yerine pasif politikalar izlemeyi tercih ederler. 

Toplu pazarlıkta firma yöneticileri sendika yetkililerini giderek artan bir şekilde hesaba katmak zorundadırlar ve sendikaların kazandıkları mukaveleden doğan haklar idari kararlar içinde yer almaktadır. Bundan 20-30 yıl önce söz konusu olmayan hakların bugün var oluşları güçlü sendikaların müşterek karar alma sürecine girmelerinde önemli haklar kazandıklarını göstermektedir. 

Günümüzde siyasi partiler bu nedenle geçmişte olduğu gibi işçilerin politik bir güç oldukları gerçeğini gözardı etmemektedirler²⁰. Sendikaların politik amaçlan da siyasi partilerin sendikalara olan bakış açılan gibi zamanla değişime uğramıştır. Sendikalaşmanın ilk aşamalannda sendikalann temel politik amacı sosyal değişimi sağlamak iken zaman içinde toplumdaki değişiklik sendikalann sosyal değişim fonksiyonunun değişmesine neden olmuştur. Bunun sonucu olarak sosyal sınıf çatışması endüstriyel mücadeleye indirgenmiş, devrimci yaklaşım yerini mevcut sistemin gelişmesi, mükemmelleşmesi amacına bırakmıştır. Günümüzde sendikalann istihdam imkanlannı korama programlan bu açıdan devrimci bir nitelik taşımamakta, tersine hür teşebbüs sistemi depresyon veya ekonomik dalgalanmaların olması durumunda güçlendirilemeyeceği için, mevcut sistemin iyi işleyişini amaçlamaktadır.