1980’den sonrası DYY, sektörel kompozisyon bakımından büyük bir dönüşüm geçirmiştir. DYY, İkinci Dünya Savaşı’na kadar en fazla birincil sektöre ilgi gösterirken. Savaş sonrası dönemde ilgi imalat sanayi sektörüne yönelmiştir. Dolayısıyla 1980’lere kadar en fazla DYY’yi imalat sanayi çekmiştir. Ancak 1980’lerin başında hizmet sektörüne doğru dönüş başlamış ve sonuçta hizmetler DYY’nin günümüzdeki hâkim yatırım alanı haline gelmiştir. Ne var ki bu dönemde gerek birincil sektöre gerekse sanayi sektörüne yönelik yatırımlar oransal olarak azalmış olmakla birlikte miktar açısından artış göstermiştir.

Hükümetin 1980–1984 yıllarını kapsayan ekonomik planı önceki planların devamı niteliğini taşımakta idi. Fakat ekonomik sorunlar hükümeti 1985–1989 planında bazı politika değişiklikleri yapmaya zorlamıştır. Petrol fiyatlarının çöktüğü bir dönemde, gıda ithalatının artışının getirdiği yüksek maliyetler, özel sektörü tekrar tarım sektörüne çekme yönünde hareketleri başlatmıştır. İmalat sanayi teşvik almaya devam etmiş, fakat bu yardımların çoğu daha küçük, daha yönetilebilir birimlere ayrılmış olan sanayi sektörünün reformunda kullanılmıştır. Bu değişimler için yüksek uluslararası kredilere ihtiyaç duyulmuş ve Cezayir'in dış borç yükü enerji fiyatları düştükçe yükselmeye devam etmiştir. Tarihsel süreç içinde de izlendiği üzere, Cezayir'de ekonomik büyüme, büyük oranda petrol fiyatlarına ve yağış düzeyine bağlı kalmıştır.

1986 yılında dünya petrol fiyatlarının ani düşüşü ile birlikte gerilemeye başlayan ve dış borçları hızla artan ülkede 1989 yılına gelindiğinde Cezayir hükümeti, ekonomik istikrarı sağlamak ve serbest piyasa ekonomisine geçisin yolunu açmak amacıyla IMF’nin de desteğiyle kapsamlı bir ekonomik paketi uygulamaya koydu. Nisan 1994 yılında, Cezayir IMF ile bir yapısal istikrar programı imzalamıştır ve ilk defa tarihinde Londra ve Paris Kulüplerine karşı dış borcunun yeniden planlanmasını kabul etmiştir. Bu taahhüt 1988 krizi başladığından beri 1993 yılının sonuna kadar takip eden hükümetler tarafından reddedilmiştir (1993 yılında Cezayir’in dış borcu servisinin oranı (yıllık borç ödemelerin değeri / ihracat değeri) rekora ulaşmıştır (%86).

1995 yılında 3 yıllık 1,8 milyar dolar tutarında IMF kredisi almıştır. Bu kredi Cezayir’in makro ekonomik düzeyde beklenmedik bir başarıya ulaşmasını sağlamıştır. Daha sonra yeni bir anlaşmaya gidilmemiş ve sıkı para politikalarına 2005 yılına kadar devam edilmiştir. 2004 yılından beri uluslararası piyasalarda hidrokarbür fiyatlarındaki düzenli yükselişten kaynaklanan gelir artışı nedeniyle genişlemeci maliye ve para politikalarına yönelmiştir.

2003 yılından itibaren artan ölçüde bütçe fazlası ortaya çıkmış ve bu fazlığın büyük kısmı dış borcun geri ödenmesinde kullanılarak 2007 yılı sonunda dış borç 5 milyar dolar civarına düşürülmüştür⁶.

Aynı zamanda Cezayir liberalizasyon politikası uygulamaya başlatılmış, şöyle ki Cezayir piyasa ekonomisini benimsemiştir ve yeni mevzuat paketi ortaya koymuştur, bunun amacı özel yerli yatırımcıları desteklemek ve yabancı sermayeyi ülkeye çekmektir.

Çeşitli yasal metinler yürürlüğe konulmuş veya değiştirilmiştir:

·    Para ve Kredi Kanunu,

·    Ticaret Kanunu,

·    Menkul Kıymetler Borsası Kurma Kararnamesi,

·    Yatırım Yasası,

·    Kamu İşletmelerinin Özelleştirilmesi Yönergesi,