İhracat Teşvik Politikaları
İhracata yönelik dış ticaret
politikası ile ihracatı teşvik politikasını aynı anlamda ele
almak mümkündür. H. Mynit, ihraç-yönlü dış ticaret politikasını,
gelişme yolunda olan ülkelerin iç üretim için
kullanabilecekleri kaynaklarını, ihtiyatlı bir politika ile ve
etkili bir şekilde ihracat üretimine yönlendirmesi olarak
tanımlamaktadır. G.Meier ise ihraç yönlü politikadan, ilkel ürün
ihracatındaki aşırı gelişimi veya iç üretim ile
karşılaştırıldığında nisbi olarak ihracat sektöründeki üretim
artışını anlamaktadır. Şüphesiz ihracatı teşvik politikasında,
ihracat için üretim artışının sağlanması kadar bu ürünlerin dış
pazarlarda satış gücüne ulaşabilmesi için gerekli olan teşvik ve
destekler de önemli bir konu olmaktadır.
İhracatı Teşvik Politikası İle İthal
İkâmesi Politikasının Karşılaştırılması
İhracatı teşvik politikası ile ithal
ikâmesi politikası, aslında birbirine tamamen zıt iki dış
ekonomi politikasıdır, ihracatı teşvik politikası ihracat için
üretilen ürünlerin dışarıya satımını kolaylaştırıcı ve teşvik
edici bir politika olduğu hâlde, ithal ikâmesi politikası
dışarıdan getirtilen malların ithalini kısıtlayıcı ve bunların
yurt içinde üretilmesi için gerekli teşvikler ile ekonomik
korumayı sağlayıcı bir politikadır. Aslında her iki politika da
ekonomik etkileri yönünden simetriktir. Çünkü, her iki durumda
da dâhili üreticiler daha ucuz üretim yapan yabancı üreticilere
karşı korunmakta, onların üretim ve ihracatlarını olumsuz yönde
etkilemektedir.
İhracatı Teşvik Önlemlerinin Önemi
Günümüzde gerek gelişmiş ve gerekse
gelişme yolundan olan ülkeler, ihracatın arttırılması konusunda
büyük çabalar harcamaktadır. Gerçekten 1960'lardan sonra dünya
ekonomisinde kendini hissettiren işsizlik, dış rekabet ve
teknolojik yarış, en ileri ihracatı teşvik önlemlerinin
uygulanmasına yol açmıştır. Gelişme yolunda olan ülkelerde
kalkınmanın bir aracı olarak yararlanılan bu önlemler, Fransa,
İngiltere, Japonya gibi gelişmesini tamamlamış ülkelerde başka
amaçlar için de kullanılmaktadır. Dünya Bankası'nın sorumluluğu
altında B. Balassa tarafından gerçekleştirilen bir araştırma,
ihracatı teşvik önlemlerinin genel olarak bu önlemleri
uygulayan ülkelerin ekonomik kalkınmaları üzerinde olumlu
etkiler yarattığını ortaya koymuştur.
İhracatı teşvik önlemleri ülkeden
ülkeye büyük farklılıklar göstermesine rağmen, genel olarak
çeşitli ülkelerde uygulanmakta olan teşvik önlemlerini dört ana
başlık altında toplamak mümkündür: ihracatta prim sistemi,
ihracatta vergi iadesi ile vergi indirim ve muafiyeti, girdi
teşvikleri ve devlet pazarlama yardımı, ihracatı teşvik edici
bir araç olan devalüasyon, bir döviz kuru politikası aracı
olduğu için burada incelenmeyecektir. Şimdi, bu teşvik
önlemlerini ele alalım.
Bu sistemin esası, ihraç malı üreten
üreticilere ve dolayısıyla ihracatçılara genel anlamda devlet
tarafından yapılan parasal yardımlardır. Sistem bu şekliyle
kısmi bir devalüasyon niteliğinde olup, genellikle ithalatın
miktar kısıtlamaları ve gümrük vergileri ile sınırlandığı
ekonomilerde uygulanmaktadır.
İhracat için üretimi yapılan bazı
malların içinde ithal malı üretim faktörleri vardır. Ülkenin
uygulamış olduğu gümrük vergisi dolayısıyla ihraç ürünü
içindeki ithal malı, o ürünün fiyatını şişirecektir. Aynı durum
ithal mallarındaki iç vergi yükünün ağırlaştırılması durumunda
da ortaya çıkar. Bu sebeple ihracatçıların dış pazarlarda fiyat
yönünden rekabet edebilmeleri için bu yüklerinden
kurtarılmaları gerekir.
Girdi teşviklerini başlıca üç ana
başlık altında toplamak mümkündür. Birinci grup teşvikler,
yatırımlar, işletme sermayesi ve ihracat kredileri üzerine
etkili olan önlemleri kapsar. Burada amaç, ihracatçıya mâli
gücünün sınırlı kaldığı alanlarda yardımcı olarak onu ihracata
yönelte-bilmektir. Ucuz kredi, ihracatçı için çok önemli bir
mâli imkandır. Bu krediler, genel olarak yatırım ve işletme
sermayesi ile üretim ve satışın finansmanında kullanılmaktadır,
ikinci grup teşvikler ihracat kredi sigortası ile ilgilidir.
Burada, ihracatçıya verilen kredinin garantisi veya sigortası
önem kazanır ve devlet bu konuda ihracatçılara yardımcı olur.
ihracatçıya ucuz
fiyatla hammadde sağlanması, ulaşım ücretlerinde indirim ve
personel eğitimi ile diğer üretim faktörlerinin teşviki de
sonuncu grup altında toplanabilir.
|